Floriade
Er staat een tripje gepland naar de Floriade. Mijn dorp heeft daar een stukje kunnen reserveren.
Mijn mooie dorp in het klein nagemaakt. Aan alles is gedacht. Mooie planten zijn gepoot in de
typische rijtjes waar Boskoop beroemd om is . Er is zelfs een kleine sloot gemaakt. Bij ons noemen we
het water dat tussen de percelen ligt sloten. Daarover is een hoog wit bruggetje geplaats. Er is zelfs
aan een schouw gedacht. De eiken houten boot waar de kwekers hun bomen en planten mee
vervoeren. Ik ben benieuwd hoe dat eruit ziet. Als ik het ga halen. Ja, “halen”dat is nu de grote
vraag. De aftakeling gaat nu erg snel. Toch vind ik nog de lol om van van alles te genieten. Nu op
kleine schaal en niet meer ver van huis. De campertripjes zijn geweldig. Ik kan het iedere kat
aanraden om ook de sprong te wagen en er met een huis op wielen op uit te trekken. De tips in mijn
vorige columns moeten ze dan natuurlijk wel eerst goed lezen en uitvoeren. Beperkingen zitten in je
hoofd niet in je lijf. Nou mijn hoofd heeft totaal geen beperkingen. De vrijheid die het geeft en de
nieuwe landen en steden zijn elke keer weer fantastisch. Het ruikt er ook anders. Gelukkig is mijn
levensverhaal opgeschreven. Ik heb mijn eigen geschreven biografie. Daarin komt mijn reislust ook
aan de orde. Niet alleen de reislust met de camper hoor. Daarvoor heb ik ook al aardig wat rare
capriolen uit gehaald. Nu ben ik een oude kerel en doe het sjakies aan. Alles op mijn eigen tempo.
Eigenlijk het campertempo. Niet haasten als je op vakantie bent. Van de omgeving genieten, maakt
niet uit of dit in het buitenland is of in ons eigen mooie land. Alleen geen flauwe fratsen met het
buitenlandse eten. Dat komt niet op mij bordje. Nee! Mijn eigen voer, vers hart, dat ga ik niet
inruilen voor schnitzel, tapas of sushi. Wat de boer niet kent dat vreet hij niet. Dat geldt zeker voor mij.
Ik ga wel op reis. Niet met de camper. Die kan niet zo ver en ook niet zo hoog. Onderweg kijk ik wel
even naar beneden om mijn mooie, fijne dorp van grote hoogte nog een keer te aanschouwen.
Zachtjes zal ik dan mijn “I Love You” brom laten horen.
Ik denk dat die wel door één bepaald persoon gehoord zal worden.
Er staat een tripje gepland naar de Floriade. Mijn dorp heeft daar een stukje kunnen reserveren.
Mijn mooie dorp in het klein nagemaakt. Aan alles is gedacht. Mooie planten zijn gepoot in de
typische rijtjes waar Boskoop beroemd om is . Er is zelfs een kleine sloot gemaakt. Bij ons noemen we
het water dat tussen de percelen ligt sloten. Daarover is een hoog wit bruggetje geplaats. Er is zelfs
aan een schouw gedacht. De eiken houten boot waar de kwekers hun bomen en planten mee
vervoeren. Ik ben benieuwd hoe dat eruit ziet. Als ik het ga halen. Ja, “halen”dat is nu de grote
vraag. De aftakeling gaat nu erg snel. Toch vind ik nog de lol om van van alles te genieten. Nu op
kleine schaal en niet meer ver van huis. De campertripjes zijn geweldig. Ik kan het iedere kat
aanraden om ook de sprong te wagen en er met een huis op wielen op uit te trekken. De tips in mijn
vorige columns moeten ze dan natuurlijk wel eerst goed lezen en uitvoeren. Beperkingen zitten in je
hoofd niet in je lijf. Nou mijn hoofd heeft totaal geen beperkingen. De vrijheid die het geeft en de
nieuwe landen en steden zijn elke keer weer fantastisch. Het ruikt er ook anders. Gelukkig is mijn
levensverhaal opgeschreven. Ik heb mijn eigen geschreven biografie. Daarin komt mijn reislust ook
aan de orde. Niet alleen de reislust met de camper hoor. Daarvoor heb ik ook al aardig wat rare
capriolen uit gehaald. Nu ben ik een oude kerel en doe het sjakies aan. Alles op mijn eigen tempo.
Eigenlijk het campertempo. Niet haasten als je op vakantie bent. Van de omgeving genieten, maakt
niet uit of dit in het buitenland is of in ons eigen mooie land. Alleen geen flauwe fratsen met het
buitenlandse eten. Dat komt niet op mij bordje. Nee! Mijn eigen voer, vers hart, dat ga ik niet
inruilen voor schnitzel, tapas of sushi. Wat de boer niet kent dat vreet hij niet. Dat geldt zeker voor mij.
Ik ga wel op reis. Niet met de camper. Die kan niet zo ver en ook niet zo hoog. Onderweg kijk ik wel
even naar beneden om mijn mooie, fijne dorp van grote hoogte nog een keer te aanschouwen.
Zachtjes zal ik dan mijn “I Love You” brom laten horen.
Ik denk dat die wel door één bepaald persoon gehoord zal worden.
Klik hier om verder te gaan met deel vijf