Katten in de Keuken
We trakteren onszelf nog even op een weekje weg met de camper. Al hoewel het niet het juiste weertype zal zijn, gaan we er gewoon voor. De wagen is weer ingericht maar is er één plekje vrij. Tijdens de rit kijk ik af en toe toch achterom naar dat lege plekje. Het zal moeten wennen spookt het in mijn hoofd. De eerste stop plek is Gent. De fietsen worden van de camper gehaald en we fietsen naar het centrum van Gent. De oren zijn bijna bevroren van de snijdende kou dus kopen we, op de gezellige markt, een gebreide muts. Zo, die zijn nu veilig ingepakt. Via allerlei mooie kleine straatjes komen we bij het Gravensteen en struinen met een leuke audiotour op het hoofd door een middeleeuwse burcht. Op de weg terug naar de camping nog even twee vintage blouses gescoord in een tweede handswinkel. Ja voor 3 euro kun je niet in je blote gat lopen toch! Lekker op tijd naar bed want de volgende ochtend gaan we vroeg richting Parijs. De camping is direct aan de Seine en met de fiets is het citycentre goed te bereiken. Het doel is Pere lachaise. In mijn hippie hoofd staat het bezoek aan het graf van Jim Morison nog niet aangevinkt. Gelukkig hebben wij allebei een fel rode jas aan zodat het bizar drukke verkeer ons niet over het hoofd kan zien. Na veel getoeter en druk gebarende Parijzenaars komen we op de begraafplaats waar een intense rust en vrede heerst. Dit was dus niet iets voor Inukshuk geweest. Ja, die rust en vrede op het kerkhof wel maar die gekheid onderweg! Zijn gebrom van misnoegen zou verwaaien in het ruimte. De stad is leuk hoor, alleen niet voor lang. Wij zijn toch meer buitenmensen maar wel met een decadente uitstraling. Vaux le Vicomte is meer de stijl die gewaardeerd wordt. Met de foto van Inukshuk in mijn rugzak betreden wij het prachtige kasteel. Waarom ik die foto meegenomen heb weet ik niet maar het geeft een goed gevoel. Bij binnenkomst krijgen alle bezoekers een rode fluwelen cape om zo onderdeel te zijn van het kasteel in plaats van bezoeker. Na een fikse klim naar het hoogste punt van het kasteel is er een prachtig uitzicht over de tuin. De rode capes doen mij denken aan “The Handsmaid Taile” twee aan twee in stilte lopen in een rode cape. Elke kamer is in kerstsfeer. Stijlvol ingericht en er brandt echt haardvuur wat een behaaglijke warmte verspreidt. In de balzaal worden wij getrakteerd op een fantastische gala voorstelling uit de 17de eeuw, geprojecteerd op de wanden en het plafond. Stiekem haal ik de foto uit mijn rugzak en plaats de foto op plekjes in verschillende kamers. Het ziet er zo grappig uit. Inukshuk die aanwezig is bij het chique diner maar ook in de wijnkelder. Alleen in de keuken wordt mij verzocht dit niet te doen. Ok , ik begrijp best dat je geen kat in de keuken wilt hebben, of je er nu echt bent of op een foto maakt niet uit.
Geen katten in de keuken.
We trakteren onszelf nog even op een weekje weg met de camper. Al hoewel het niet het juiste weertype zal zijn, gaan we er gewoon voor. De wagen is weer ingericht maar is er één plekje vrij. Tijdens de rit kijk ik af en toe toch achterom naar dat lege plekje. Het zal moeten wennen spookt het in mijn hoofd. De eerste stop plek is Gent. De fietsen worden van de camper gehaald en we fietsen naar het centrum van Gent. De oren zijn bijna bevroren van de snijdende kou dus kopen we, op de gezellige markt, een gebreide muts. Zo, die zijn nu veilig ingepakt. Via allerlei mooie kleine straatjes komen we bij het Gravensteen en struinen met een leuke audiotour op het hoofd door een middeleeuwse burcht. Op de weg terug naar de camping nog even twee vintage blouses gescoord in een tweede handswinkel. Ja voor 3 euro kun je niet in je blote gat lopen toch! Lekker op tijd naar bed want de volgende ochtend gaan we vroeg richting Parijs. De camping is direct aan de Seine en met de fiets is het citycentre goed te bereiken. Het doel is Pere lachaise. In mijn hippie hoofd staat het bezoek aan het graf van Jim Morison nog niet aangevinkt. Gelukkig hebben wij allebei een fel rode jas aan zodat het bizar drukke verkeer ons niet over het hoofd kan zien. Na veel getoeter en druk gebarende Parijzenaars komen we op de begraafplaats waar een intense rust en vrede heerst. Dit was dus niet iets voor Inukshuk geweest. Ja, die rust en vrede op het kerkhof wel maar die gekheid onderweg! Zijn gebrom van misnoegen zou verwaaien in het ruimte. De stad is leuk hoor, alleen niet voor lang. Wij zijn toch meer buitenmensen maar wel met een decadente uitstraling. Vaux le Vicomte is meer de stijl die gewaardeerd wordt. Met de foto van Inukshuk in mijn rugzak betreden wij het prachtige kasteel. Waarom ik die foto meegenomen heb weet ik niet maar het geeft een goed gevoel. Bij binnenkomst krijgen alle bezoekers een rode fluwelen cape om zo onderdeel te zijn van het kasteel in plaats van bezoeker. Na een fikse klim naar het hoogste punt van het kasteel is er een prachtig uitzicht over de tuin. De rode capes doen mij denken aan “The Handsmaid Taile” twee aan twee in stilte lopen in een rode cape. Elke kamer is in kerstsfeer. Stijlvol ingericht en er brandt echt haardvuur wat een behaaglijke warmte verspreidt. In de balzaal worden wij getrakteerd op een fantastische gala voorstelling uit de 17de eeuw, geprojecteerd op de wanden en het plafond. Stiekem haal ik de foto uit mijn rugzak en plaats de foto op plekjes in verschillende kamers. Het ziet er zo grappig uit. Inukshuk die aanwezig is bij het chique diner maar ook in de wijnkelder. Alleen in de keuken wordt mij verzocht dit niet te doen. Ok , ik begrijp best dat je geen kat in de keuken wilt hebben, of je er nu echt bent of op een foto maakt niet uit.
Geen katten in de keuken.
Klik hier om verder te gaan met deel zes