Sonja

Heit en Mem! Wie zijn dat dan? Het is een vreemde taal. Ben ik nu toch weer in het buitenland
terecht gekomen? De plek waar ons huis op wielen staat ziet er niet echt buitenlands uit. Heel
relaxed zit ik op een groot groen grasveld met hier en daar een boom. Het is ook erg vlak en de wind
heeft hier vrij spel. Ik houd niet van wind. Mijn oren kunnen dat niet aan. Ik leg ze dan ook plat op
mijn hoofd en trek daar gelijk een gezicht bij van “niet leuk”. Zet uit die wind. Ik schrik van iets wat
achter mij gebeurd. Wat is dat? Er was echt iets, dat weet ik zeker. Mijn zesde zintuig werkt nog
goed. Dat kan ik helaas niet van mijn achterbenen zeggen. Die beginnen het op te geven. Snel de
bocht om gaat niet goed. De kracht is er een beetje uit. Toch laat ik mij hierdoor niet afremmen. Op
onderzoek gaan blijft een spannende bezigheid. Daar is het gestamp weer. Niet bewegen en goed
ruiken en luisteren waar het vandaan komt. Dan ineens, uit het niets, zit er een enorm konijn voor
mijn neus. Van schrik val ik om. Plat op mijn buik speur ik de omgeving af. Ik kan mijn ogen niet
geloven. Niet één maar wel tien konijnen stampen er lustig op los. Het is een waarschuwing. Weg, je
moet weg is de boodschap. Ons territorium en daar is geen plek voor een rood monster zoals ik.
Zodra mijn “mem” naar buiten komt met een kopje koffie gaan de konijnen er vandoor. Wat een
angsthazen, denk ik. Oh nee het zijn konijnen. Nou ja angstkonijnen dan. De wind is gelukkig iets
minder geworden. Mijn ontbijt wordt geserveerd , zalmmouse op een chiq klm first class schaaltje.
Dit is echt genieten. Rust, ruimte en mijn favoriete ontbijt. De rust wordt een beetje verstoord door
een dame die wat onhandig en met grote stappen naar een boompje toekomt vlakbij ons mobiele
huis. Ze tuurt geruime tijd naar het boompje. Wat is er zo bijzonder aan dit boompje denk ik. Mijn
bazin denkt hetzelfde en samen gaan we een kijkje nemen. Heel verbaast hoor ik haar zeggen”Kijk
nou, er hangen appels aan deze boom”.Oh is dat zo vreemd dan? In mijn dorp is dat heel normaal.
De Schone van Boskoop is een wereld beroemde appel. Maar ja, iedereen kent de Goud Reinet. Suf,
want dat is de Schone van Boskoop. Dit heb ik allemaal kunnen zien en ruiken tijdens een fietstocht
door Boskoop. In mijn eigen rugzak achter op de fiets heb ik heerlijk genoten van de planten en
geuren die langs mijn neus kwamen. We stonden toen op een leuke camperplaats, de scheve
schoffel, in ons eigen dorp. Deze mevrouw moet nog veel leren over de natuur denk ik. Voor mij is
dat in mijn DNA verweven en zal er niet zomaar uitgaan. Tot ziens in Boskoop mevrouw, brom ik haar
toe.