Blote voeten Lol
Wat een natte kledderbende. Het stopt maar niet met die hoosbuien. Je wordt er bijna radeloos van. Een groot moeras waar je door heen moet banjeren, elke keer als je wat wil gaan ondernemen. Laarzen zijn een optie maar die vind ik niet echt modieus. En die plu boven je hoofd houden, daar krijg ik kramp van in mijn arm en dan nog maar niet te spreken over dat dat ding telkens in een struik of boomtak vast blijft hangen. Uiteindelijk is die plu in de vuilnisbak terecht gekomen. Door een enorme windvlaag klapte hij binnenste buiten. Geen redden meer aan. Dus weg ermee! We hebben gelukkig een verhard stukje terrein gekregen om de camper te parkeren. De puntbelasting per wiel gaat de doordrenkte aarden niet houden. Tot de assen in de blubber hebben we al een keer in Schotland gehad. Toen hebben onze dochter en ik als een soort Schwarzeneggers, in de stromende regen, tegen de achterkant van de camper staan duwen om deze weer op de weg te krijgen. Het grappige, achteraf, was dat er twee mensen in een caravan achter de gordijntjes keken hoe wij aan het ploeteren waren. Dat gaat niet meer ggebeuren, leer momentje. Gelukkig komt de zon af en toe en dan gaan we er direct op uit. De omgeving verkennnen en een kroegje pikken. Het zijn van die gelukzalige momenten. De vrijheid en de rust die je met je huis op wielen zo af en toe opzoekt. Weg van de hectiek. De avonden zitten we gezellig in de camper en horen de regen al weer vallen. Nou ja, het lijkt meer alsof we onder een waterval geparkeerd staan. Dan is er altijd toch weer de mobiele telefoon die, zonder dat je het eigenlijk wil, veel tijd opslokt. Zo ben ik dagelijks wel ruim een uur bezig om alle advertenties van mijn facebook te blokkeren. Dat was vroeger toch veel sneller denk ik dan. Je kreeg een stappeltje advertentie bladen in de bus. Spitte die even door of er wat bij zat om ze daarna in de papiercontainer te gooien. Duurde ongeveer een twintig minuten en dan was je er voor een week van af. Als je een sticker “ja/nee”op je bus plakt dan komen die blaadjes helemaal niet meer. Op de facebook site heb ik die sticker nog niet kunnen vinden, wel een blote voetenpad en ook nog in de buurt.
Nou dat lijkt mij wel wat. Het is droog dus gaan we er op af. Het schijnt helend te werken om je voeten bloot te stellen aan allerlei soorten ondergrond. Je kan natuurlijk ook naar een voetreflexoloog. Die weet precies waar er gedrukt moet worden om uit je disbalans te komen. Welke je dan moet hebben van de 7000 zenuwuiteinden weet ik niet. Dat zal de therapeut wel weten maar ik laat de natuur haar werk maar doen. Schoenen uit en daar ga ik. Het voelt raar. Van zacht en kriebelig naar koud en stekelig. De modder die tussen je tenen naar bovenkomt en het daarbij behorende geluid werkt ook nog eens op mijn lachspieren. Ik raak mijn balans kwijt en beland languit in de modder. Voor mij is het een blotelijvenpad geworden waar nog veel disbalans in zit. Als een verschrikkelijk moddermonster terug naar de camper. Nee! niet met die bende de camper in dat gaat echt te ver en om nu een striptease op de camping te geven? Dan maar met je kleren onder de douche, scheelt weer een was. Een vrijgevochte hippie blijf ik toch in hart en nieren.
Wat een natte kledderbende. Het stopt maar niet met die hoosbuien. Je wordt er bijna radeloos van. Een groot moeras waar je door heen moet banjeren, elke keer als je wat wil gaan ondernemen. Laarzen zijn een optie maar die vind ik niet echt modieus. En die plu boven je hoofd houden, daar krijg ik kramp van in mijn arm en dan nog maar niet te spreken over dat dat ding telkens in een struik of boomtak vast blijft hangen. Uiteindelijk is die plu in de vuilnisbak terecht gekomen. Door een enorme windvlaag klapte hij binnenste buiten. Geen redden meer aan. Dus weg ermee! We hebben gelukkig een verhard stukje terrein gekregen om de camper te parkeren. De puntbelasting per wiel gaat de doordrenkte aarden niet houden. Tot de assen in de blubber hebben we al een keer in Schotland gehad. Toen hebben onze dochter en ik als een soort Schwarzeneggers, in de stromende regen, tegen de achterkant van de camper staan duwen om deze weer op de weg te krijgen. Het grappige, achteraf, was dat er twee mensen in een caravan achter de gordijntjes keken hoe wij aan het ploeteren waren. Dat gaat niet meer ggebeuren, leer momentje. Gelukkig komt de zon af en toe en dan gaan we er direct op uit. De omgeving verkennnen en een kroegje pikken. Het zijn van die gelukzalige momenten. De vrijheid en de rust die je met je huis op wielen zo af en toe opzoekt. Weg van de hectiek. De avonden zitten we gezellig in de camper en horen de regen al weer vallen. Nou ja, het lijkt meer alsof we onder een waterval geparkeerd staan. Dan is er altijd toch weer de mobiele telefoon die, zonder dat je het eigenlijk wil, veel tijd opslokt. Zo ben ik dagelijks wel ruim een uur bezig om alle advertenties van mijn facebook te blokkeren. Dat was vroeger toch veel sneller denk ik dan. Je kreeg een stappeltje advertentie bladen in de bus. Spitte die even door of er wat bij zat om ze daarna in de papiercontainer te gooien. Duurde ongeveer een twintig minuten en dan was je er voor een week van af. Als je een sticker “ja/nee”op je bus plakt dan komen die blaadjes helemaal niet meer. Op de facebook site heb ik die sticker nog niet kunnen vinden, wel een blote voetenpad en ook nog in de buurt.
Nou dat lijkt mij wel wat. Het is droog dus gaan we er op af. Het schijnt helend te werken om je voeten bloot te stellen aan allerlei soorten ondergrond. Je kan natuurlijk ook naar een voetreflexoloog. Die weet precies waar er gedrukt moet worden om uit je disbalans te komen. Welke je dan moet hebben van de 7000 zenuwuiteinden weet ik niet. Dat zal de therapeut wel weten maar ik laat de natuur haar werk maar doen. Schoenen uit en daar ga ik. Het voelt raar. Van zacht en kriebelig naar koud en stekelig. De modder die tussen je tenen naar bovenkomt en het daarbij behorende geluid werkt ook nog eens op mijn lachspieren. Ik raak mijn balans kwijt en beland languit in de modder. Voor mij is het een blotelijvenpad geworden waar nog veel disbalans in zit. Als een verschrikkelijk moddermonster terug naar de camper. Nee! niet met die bende de camper in dat gaat echt te ver en om nu een striptease op de camping te geven? Dan maar met je kleren onder de douche, scheelt weer een was. Een vrijgevochte hippie blijf ik toch in hart en nieren.